Το καφενείο

Απέναντι από την πλαϊνή πόρτα του λεβητοστασίου βρίσκεται το καφενείο. Με τζάκι, έναν μεγάλο πάγκο και δυο ξύλινους καναπέδες, συχνά και με μια αυτοσχέδια σόμπα στη μέση, το μικρό αυτό οίκημα εξυπηρετούσε πολλές ανάγκες. Εδώ μαζεύονταν το πρωί οι εργάτες για να πιουν καφέ, εδώ περίμεναν οι πελάτες του ελαιοτριβείου, εδώ φιλοξενούσαν τον ειδικό τεχνίτη σακοποιό, που ερχόταν από την Αγιάσο για να επισκευάσει τα τρίχινα τσουπιά των πιεστηρίων. Επιπλέον, εδώ κοιμόταν όλο τον χρόνο ο φύλακας του εργοστασίου.

 

 

Είπε …
ο Παναγιώτης Αυγουστής, γενν. 1948,
γιος και εγγονός φυλάκων του Ελαιοτριβείου Βρανά
Ο πατέρας μου δούλευε στο εργοστάσιο του Βρανά
τουλάχιστον σαράντα-πέντε χρόνια.
Προηγουμένως, δούλευε ο πατέρας του,
κι εκείνος πήρε τη δουλειά του.
Ήταν σε μόνιμη βάση, δώδεκα μήνες το χρόνο,
κοιμόταν συνεχώς στο φυλάκιο μέσα
και είχε την επίβλεψη όλων των χώρων του εργοστασίου,
είτε οι αποθήκες ήταν αυτές, είτε το εργοστάσιο μέσα.